✍️ नवराज न्यौपाने ‘मौन’

        मुक्तक – एक

केही पाउन केही गुमाउनु पर्ने हुन्छ
नाता गाँस्न सुख–दुःख सुनाउनु पर्ने हुन्छ
समय र परिस्थिति सधैँ मिलेर आउन्न बुझौँ
जुन ढोका खुल्ला छ, त्यसैमा चित्त बुझाउनु पर्ने हुन्छ

       मुक्तक – दुई

जति फुल्छन् फूलहरू, सबैमा फल लाग्दैनन्
जति लाग्छन् फलहरू, सबै फलहरू पाक्दैनन्
समयको भेलजस्तै हो सङ्घर्षको खेल पनि
सफल हुने तिनै न हुन्, जो सङ्घर्षदेखि थाक्दैनन्

       मुक्तक – तीन

मुटु दिएँ, मन दिएँ, दिएँ सारा यौवन पनि
यता धाएँ, उता धाएँ, धाएँ तिम्रो आँगन पनि
सकेजति गरेँ मैले ,परिश्रम र प्रयास धेरै
ढल्किगयो उमेर मेरो, रित्तो भयो यो मन पनि

        मुक्तक – चार

माया लाउने मन छ भने सफा मनले आए हुन्छ
पिरतीको गीत गाँसी भाका फिराई गाए हुन्छ
सधैँभरि खुल्ला राखेँ, मैले मेरो मनको ढोका
मन्दिरलाई साक्षी राखी वाचा कसम खाए हुन्छ

        मुक्तक – पाँच

नम्र बनी हिड्दा यहाँ कोही पनि सानो हुन्न
जिन्दगी त किताब न हो, रित्तो कुनै पानो हुन्न
मान्छे चिन्ने कला अनि मीठो बोल्ने गला भए
सबै आफ्ना बन्छन् यहाँ, कोही नि बिरानो हुन्न