–जीवन आचार्य निश्चल
केही हुदैन –
भन्दामात्र अचानक भन्छौ ।
पानिले वर्षौ अघि बग्न छोडेको
बगरमा
सुनको हिलेमाछा टिप्दाटिप्दै
प्रतिसप्रधा चल्दाचल्दै
सोप्नादी किनारमै तापेर चिसो सरद
कसले पोल्दै खादै छ –
बागमतीको बाघिमाछा ?
खालि खोपडी
रनाल्डोको खुट्टामा परेको फुटबल जस्तै
अथवा हरि खड्का
कि त
सन्दिप लामिछानेको ब्याटिङमा परेको क्रिकेट बल
केहित पक्कै हो ।
माछाटिप्दा टिप्दै
भयो खाल्डो बाझो बगर –
सपनाले उडान भर्यो र पुग्यो आकाशगगामा
र, लिएर फर्कियो एक अम्खोरा विस्वास
खन्यायपछि पोखरीमा बन्यो ता——— ल ।
छायामा राखेर परिकल्पनाकार
आफ्नै जयगित गाउन अह्रायो
भजन मण्डलीलाइ मस्त निदायो र देख्यो भ्रमित सपना
भरोसाको डुङ्गा तालमा तैरियो
एक दर्जन –
अचानक पल्टियो सत्ता
र,डुब्यो जुत्ता ।
तालको किनारमा सुनका माछा पोल्दै
मैच्याङले पारेको तिनपाने खादै छ खुट्टा
र, भन्दै छ
ऊ जुत्ता डुबेको तर्फ देखाउदै
अझ ठुलो माछा समात समात त्यो तेरै हुन्छ
सयमा उन्नानसय कर बुझाउनु
फेरि पाटि पनि चाहियो साझ रङ्गिन पनि बन्नुपर्छ
मेरो जयगित गाउन नविर्सनु नि फेरि ।
उ भजनको खिलाफको मान्छे
मलाई लाग्छ
उ डुबेको होइन डुबाइएको हो ।
जुत्ता डुबे सगै उसको
एकमत बढेको छ र, सगै
बिरोधि घटेको छ ।
र ,ज्यादै खुसियालीमा छ खुट्टा तर भुलेको छ
जुत्ता डुब्नुभनेको
कसको घरको दियो निभ्नु हो
सपना खाल्टोमा पुरिनु हो
सुनमाछाको प्रलोभनमा
डुबेको जुत्ता हेर त कठै भन्ने कोही छैनन्
धेरै थोक छुट्यो किनारमै
न माछा पायो न खायो जुत्ताले
पोखरीबाट किनारमा फ्यालेको माछा टिपेर
तालको किनारमा सुनका माछा पोल्दै
मैच्याङले पारेको तिनपाने खादैछ खुट्टा
र, भन्दै छ यो वे ताल छ र पो रमाइलो छ।
प्रतिक्रिया
-
४