– अभिषेक सापकोटा

गजल १
के पायौ के गुमायौ सोध्नु छ प्यारबाट
नयाँ जीवन सुरु गर्यौ मझधारबाट

एउटा यस्तो युगको सुरुवात होस्
तपाइँको कलमबाट मेरो विचारबाट

कलिला छोरीहरु बलात्कृत हुन्छन्
न सजाय हुन्छ न न्याय मिल्छ सरकारबाट

हामीले विचारको युद्ध लड्ने भनिरह्यौँ
उसैले सुरुवात गरिदियो हतियारबाट

यो छाती इस्पातले बनेको छ मेरो
कसैले टुटाउन सक्दैन् अब प्रहारबाट

गजल २
आफ्नाहरू छन् आफ्नोपन छैन
दुस्मन हुन् भन्न पनि पटक्कै मन छैन

पूँजीपतिको साम्राज्य कतिन्जेल टिक्ला ?
जहाँ श्रमको मूल्य छैन मजदुरको जीवन छैन

फूलजस्ती छोरी बेचेर मुस्कुराउँदै फर्कियो
मलाई मेरा हुन भन्नेप्रति अब भ्रम छैन

देशमा केही छैन भनेर नभनीदिनुहोस् न
आमाको काख पनि स्वर्गभन्दा कम छैन

***