– गोविन्द नेपाल
मृत्युसँग
आमनेसामने भएँ म
अचानक अस्ति !

आवेशमा
मैले त्यसको कठालो समातेँ
दुई थप्पड लगाएँ
र गलहत्याएँ ढोकाबाट

त्यो मेरो ढोकासम्म
चिहाउन आएथ्यो

त्यसअघि पनि
कैयन पटक
त्यसले मलाई पछ्याएथ्यो
भद्दा मजाक गरेर
मलाई जिस्क्याएथ्यो
मैले वास्तै गरिनथेँ
आज घोक्राएर निकालेँ
ढोकाबाट !

खुसीको सम्मेलनमा व्यस्त मलाई
त्यसको गनगन सुन्नु थिएन
त्यसको मुखै हेर्नु थिएन

बरु लागेको थियो
त्यसको हत्या नै गरिदिउँ

अफसोस् निहत्था थिएँ म
फगत कठालो समातेँ
दुई थप्पड लगाएँ
र गलहत्याएँ ढोकाबाट !!

***