-के आर पाण्डुलिपि

ए! साथी
ए! दौतरी
ए! यायावर
किन सोच मग्न छौ?
किन हरवार उडिरहेको जहाज हेरेर कल्पिन्छौ?
किन तिमी पनि उड्न चाहान्छौ,
चील जसरी ?
किन चाहान्छौ छोड्न तिम्रा पुर्खाले फाँडेको खोरिया?

रगतका आलहरूले कोरिएका सिमाना छ्न्
बन्दुकका नालहरूले लेखिएका इतिहास छन्
पहरा जस्ता छातीका ढालले बाँधिएको मानचित्र छ
तर, पनि किन तिमी
पुग्न खोजिरहेछौ समुन्द्र पार,
छोडेर गुराँसको बस्ती ?

बिर्सिदेउ एक फेर चिलगाडीको सपना
र
आउ लागौं पुर्खाकै पाखातिर
फुलाऔँ क्रान्तिको गुराँस
छरिदिउँ सुवास पाखुराको गुलाबको
फलाइदिउँ पसिनाको मोति
रङ्गाइदिउँ पखेरालाई
जाँगरको क्यानभासमा
र
फुलाइदिउ सुन्दर सपनाको युगिन क्रान्ती बारीभरि
फर्काइदिउँ समुन्द्रपार पुगेका खुशी खोज्ने सपनालाई
उन्मुक्त गरिदिउँ बिवषताको खुडीबाट बिरक्तताको मनोभाव
आफ्नै मानचित्रको भूगोलभरि फूलेर गोदावरी जस्तै
गरौँ पसिनाको क्रान्तिको उद्घोष
र
लेखिदिउन नवीन स्वर्णिम ईतिहास
पसिनाको क्रान्तिकारी बुद्ध बनेर ।

***